Na zijn professie in 1908, verbleef hij te Wezembeek-Oppem en te Kortrijk. Hij was kok en portier, doch overleed aan kanker op 35-jarige leeftijd. In zijn korte leven was hij zeer voorbeeldig en daarom wordt hij vereerd voor de genezing van kanker, kinderziekten en andere kwalen.
Er kwamen veel onverklaarbare genezingen en in 1952 werd zijn stoffelijk overschot opgegraven en in een praalgraf geplaatst in een zijkapel van de Sint-Antoniuskerk. Na een procedure van 24 jaar werd Broeder Isidoor op 30 september 1984 zalig verklaard. De voornaamste reden voor zijn zaligverklaring was de onverklaarbare genezing van een vrouw in Oudenaarde. Nu nog steeds zijn er heel wat bedevaarders die de kerk bezoeken. Achter de kerk werd er een grote Lourdesgrot gebouwd in 1908. Je kan zelfs met de trappen tot boven op de grot wandelen. Aan de linkerzijde van de grot zie je nog de oude grafsteen van Broeder Isidoor, voor hij werd opgegraven en hier in de kerk een laatste rustplaats kreeg.