Iglesia El Salvador
De kerk El Salvador is net als de tientallen andere kerken van Sevilla een bezoekje waard. Voorheen stond er al een basiliek tijdens de Romeinse overheersing en een moskee ten tijde van de Moren. Die moskee werd neergehaald en vervangen door een christelijke kerk die echter bij de bouw instortte. Het was in 1679 toen men herbegon en goed 30 jaar later was de kerk klaar. Bemerk de roze gevel (natuursteen) en baksteen, typisch voor de barok in Sevilla. Vooral de Madonna zal je aandacht trekken maar heb ook oog voor de koepel, de retabels uit de 18de eeuw en de vele altaarstukken in de zijkapellen. Tarieven en openingsuren vind je op www.iglesiadelsalvador.es
Iglesia Santa Maria la Blanca
Een kerk die al wat godsdiensten heeft gediend. Een moskee, dan synagoge en tenslotte als christelijke kerk vanaf de 14de eeuw. De buitengevel laat het niet vermoeden, maar laat dit je niet doen aarzelen om een kijkje binnenin te nemen. De barokversieringen doen je naar adem happen. Kijk omhoog naar het pleisterwerk, de pilaren van rozig of is het rood marmer. En dan mag je zeker niet vergeten het pronkstuk van de kerk te bezichtigen, het schilderij La Santa Cena (het Laatste Avondmaal) van de in Sevilla geboren kunstschilder Bartolomé Murillo. Als je de kerk wil bezoeken, kijk dan op voorhand de openingsuren na op www.visitasevilla.es/en/lugar-interes/santa-maria-la-blancas-church
Capilla San José
Ben je absoluut liefhebber van barok, dan móet je deze kapel gezien hebben. Gevel uit de 18de eeuw met enkele azulejo’s. Mooi maar niet speciaal. Maar let op als je binnengaat. Dat heb je wel vaker in Spanje als je ‘kleinere’ kapelletjes van binnen gaat bezichtigen. Je valt bijna om van verbazing. Moeilijk te omschrijven wat je hier allemaal ziet aan weelderige schittering. Kijk vooral en geniet. Je vraagt je af hoe mensen zo iets kunnen scheppen. Cayetano de Acosta, een Portugees nota bene, is verantwoordelijk voor het altaarstuk.
Capilla de la Virgen del Carmen
Je moet er maar op letten hoe mensen bij het voorbijstappen aan de smalle klokkentoren (1928) uit baksteen en de koepel versierd met keramiek en een daktempeltje met groene kolommen soms een kruisteken maken. Het wijst op een traditie om bij het verlaten van de stad zichzelf een behouden thuiskomst te wensen. Dat doen ze bij de beschermheilige van de zeelieden, Virgen del Carmen, die in een prachtig gewaad in de kapel te zien is. Schuin tegenover de kapel staat op een sokkel een flamencodanseres afgebeeld.
Capilla de los Marineros
Zomaar als het lijkt plompverloren tussen andere huizen vind je de Capilla de los Marineros. De kapel bevat het Mariabeeld Virgen Esperanza, Maagd van de Hoop. Het is dit beeld dat eveneens met een geweldige devotie wordt vereerd tijdens de processie tijdens de Semanta Santa samen met het bekendere reusachtige beeld van La Macarena.
Iglesia de Santa Ana
De oudste en eerste christelijke kerk in Sevilla, meermaals verbouwd, maar de oudste delen gaan terug tot de 13de eeuw. De toren getuigt van een mudejarstijl. Binnen zie je in het hoofdkoor een renaissance altaarstuk. Schenk zeker je aandacht aan de H. Anna en de Maagd met het kindeke Jezus. Het is een beeldhouwwerk uit de 13de eeuw. In een zijkapel kan je de Maagd met de roos zien en schitterende azulejo’s.
Het beeld El Negro, een ridder, kreeg al heel wat schoppen te verduren. Een legende beweert dat indien alleenstaande vrouwen de ridder een ferme schop geven zij makkelijker een man zullen ontmoeten.
Hospital de la Caridad
Bekijk eerst eens de buitengevel van de barokke kerk. Op vijf tableaus zie je allegorische voorstellingen van heiligen, fraai gemaakt in blauwe en witte keramiek. Een bezoek is een aanrader. In de kerk hangen enkele meesterwerken van de lokale schildersschool (Murillo, Pedro Roldán, ...). Ook de patio op de binnenkoer is de moeite om zien. De twee fonteinen dateren uit de 17de eeuw. Je kan er zelfs opschriften in het Nederlands lezen. Op de Delftse tegels kan je afbeeldingen zien uit het Oude en Nieuwe Testament. Zoek maar eens naar de plateau van ‘De wet der Tien Geboden’.
Het Ziekenhuis van Liefdadigheid ligt achter het Teatro de la Maestranza. Het ziekenhuis bestond al een paar eeuwen maar kende een opbloei in de tweede helft van de 17de eeuw door toedoen van Miguel de Mañara. De brave man behoorde toe aan de broederschap Santa Caridad, vandaar de naam. Hij leidde een redelijk onzedig leven en het was na het overlijden van zijn vrouw dat hij pas tot inkeer kwam en besloot een liefdadigheidsinstelling in te richten voor armen en zieken. Eigenlijk maakte dit gebouw aanvankelijk deel uit van een rij pakhuizen. Magazijnen die dienden voor opslag van goederen uit de nabije haven. Halfweg de 17de eeuw kregen sommige van de pakhuizen een andere bestemming waaronder dus dit ziekenhuis. Vandaag heeft een bestemming als bejaardentehuis.