Tussen Altenahr en Mayschoss ligt het dorpje Reimerzhoven geprangd. Zo klein was de oppervlakte van Reimerzhoven dat er geen plaats voorhanden was om de doden te begraven. Daarom moesten de overledenen telkens worden overgebracht naar het dodenkerkhof van Altenahr over een heuvelrug heen. Dat verliep niet altijd zo eenvoudig. Hoe die soms moeilijke lijkentocht verliep wordt uit de doeken gedaan in de legende van
‘Het Witte Kruis’
Wilden de inwoners van Reimerzhoven naar Altenahr, dan moesten zij telkens een hoge heuvel over. Vermits Reimerzhoven niet meer dan een gehucht was, bezat het geen kerk. Dus voor een doop of een begrafenis waren ze verplicht om zich naar de parochiekerk van Altenahr te begeven. Dat betekende dat de mensen wel telkens de hoogte van de heuvel moesten overwinnen. Met een pasgeborene viel dat nog mee maar met een kist over die heuvel bleek soms al eens lastiger. Het pad was steil, smal en niet echt makkelijk begaanbaar. De tocht met een dodenkist bleek dan ook een hachelijke onderneming. Op sommige plaatsen was het pad zo smal dat er niet voldoende ruimte was om naast elkaar te stappen. Dus konden de dragers van de kist niet anders dan de kist op te hangen aan een stang en zo achter elkaar te lopen. Het gaf aanleiding tot de macabere volksspreuk: ‘Elke Reimerzhovenaar wordt eerst opgehangen vooraleer hij begraven wordt’.
Op een bepaalde plaats op het traject stond een groot wit kruis. Voor de lijkstoet was het telkens de betrachting om tot daar te geraken want daar namen de dragers even rust. Het was ook de plek waar de pastoor van Altenahr de lijkstoet vervoegde om vervolgens gezamenlijk het resterende deel van het traject af te leggen. Eenmaal in Altenahr aangekomen werd de kist gezegend. Nu moest die nog tot op het kerkhof gebracht worden en vermits die begraafplaats rond de op een heuvel gelegen kerk lag, diende men nogmaals een felle inspanning te doen om uiteindelijk de dode naar diens laatste rustplaats te brengen. Vandaag de dag staat op die plek nog steeds een groot wit kruis, dat je al van ver kan zien. Mocht je daar langskomen, dan weet je nu meteen waar dat kruis naar verwijst.