Uur per uur wordt de ramp en de reddingsoperatie opnieuw in herinnering gebracht aan de hand van foto's, film, getuigenissen. Het parcours dat je als bezoeker aflegt, blijft 'plakken'.Het dodental liep op tot 262 kompels, waarbij twaalf nationaliteiten. Een gedenkmonument staat bij de ingang van de site in marmer van Carrara, wat een eerbetoon is aan de vele Italianen onder de slachtoffers.
Het moest foutlopen
In 1822 werd begonnen met de ontginning van steenkool in de relatief kleine mijn van Marcinelle. Er gingen toen 700 mijnwerkers aan de slag. De ondergrond is eigendom van de staat. De mijnen kregen dus een concessie. In Marcinelle kreeg men die in 1822. Vanaf 1899 kon men reeds tot een diepte van één kilometer gaan mede dankzij de elektriciteit. In 1937 was er een produktie van 800 ton per dag. In Marcinelle werd antraciet bovengehaald hetgeen men gebruikte voor huisverwarming en de glasindustrie. Steenkool die in Limburg werd bovengehaald diende vooral voor de staalindustrie.
In 1954 begon men met de ontginning in een nieuwe koker om de capaciteit nog te verhogen. Hierdoor werd het onderhoud van de oude koker verwaarloosd. Het ongeluk gebeurde op 975 meter. Op 715 meter waren er nog overlevenden, 6 Vlamingen, die zich hadden weten te redden door zich onder een kolenkarretje te verstoppen en zo in veiligheid te brengen.
Een koolmijnlift bestaat uit 8 verdiepingen. Een volgeladen kolenkarretje duwde steeds een leeg karretje weg. Door een defect wiel van een karretje liep het bij in dit proces fout. Het wagonnetje werd tegen de leidingen geduwd bij de lift. Deze sleurde een luchtdrukleiding, olieleiding en elektriciteitsleiding kapot wat een steekvlam veroorzaakte. Een vat met 1000 liter olie om de lift te bedienen, stond vlakbij waar de steekvlam ontstond. De mijn stond in brand op 975 meter...Giftige gassen stegen op. Sommige kompels vluchtten een verdieping lager om aan de gassen te ontsnappen maar er was geen ontkomen aan. Ook de 60 paarden die actief in de mijn waren, bleven uiteraard in de brand. Zij werden later in een aparte gang gelegd die afgesloten werd. Omdat zoveel veiligheidsmaatregelen in de wind werden geslagen, de verwaarloosde controles van het onderhoud en tal van andere onvoorzichtigheden leidden ertoe dat het wel ooit eens moest foutlopen. Zes beklaagden moesten zich verantwoorden voor de rechtbank. Zij werden vrijgesproken. Enkel de directeur kreeg een veroordeling. Een voorwaardelijke straf van zes maanden en een boete van 2000 oude Belgische franken.
Er werd nog vijftien dagen lang naar mogelijke overlevenden gezocht.
In 1967, elf jaar na de ramp, werd de mijn van Marcinelle gesloten. Nog ruim 10 jaar werd er gas uitgezogen. In 1976 werd de NV opgegeven. Einde verhaal van de koolmijn. Maar de herinnering aan de mijnramp, die blijft voor eeuwig in herinnering.