Winkelen en afdingen in Turkije: gaan die samen?

Probeer steeds af te dingen, behalve op levensmiddelen en diensten

Wie denkt een écht Turks tapijt te willen kopen in Turkije zelf, doet er goed aan aandachtig te zijn en niet halsoverkop dat magnifieke tapijt te kopen. Hoezeer de verkoper ook zijn best doet jou te doen geloven dat het tapijt met uitstekend materiaal écht is geknoopt enz., je kan de brave man niet altijd geloven. Winstmarges van duizelingwekkende procenten zijn geen uitzondering. Wees dus op je hoede. Controleer in detail de kleuren, merk eventuele reparaties op, bekijk de dichtheid (hoe kleiner de knopen, hoe betere kwaliteit). Een Turks tapijt is enkelzijdig en geknoopt handgeweven. Een kelim (kleiner) bestaat enkel uit wol, is dubbelzijdig en plat geweven. Meestal wordt schapenwol gebruikt maar ook geitenhaar of katoen. Met zijde geweven tapijten zijn zo goed als onbetaalbaar.

Lokkers zullen je proberen overtuigen mee te gaan naar een échte tapijtenfabriek, een leerlooierij. Weet dat ook in Turkije de crisis nog volop floreert en elke euro van de toerist méér dan welkom is. 
Kopieën van merkartikelen worden overal ter wereld aan de man of vrouw aangebracht, ook dus in Turkije. En toch bestaan ze nog uiteraard. De handwerkers die met engelengeduld een tinnen of koperen pot beslagen, een metalen bord graveren, faience beschilderen,... Met een beetje geluk vind je ze op marktjes of in een hoekje van een bazaar.

Kan je afdingen?

Een gouden regel? Behalve op levensmiddelen en diensten kan je best overal onderhandelen over de prijs op het kaartje. Die gevraagde prijs is altijd veel te hoog. Kom niet zelf eerst af met een prijs en toon nooit dat je het voorwerp dolgraag zou willen kopen.  Wacht op het bod van de verkoper en ga dan flink onder die prijs. Dan kan de afdingronde pas echt starten. Stel ook veel vragen. Nog dit, koop dan wel het product. Doe je dit niet, dan geldt dit als zeer onbeleefd. Ben je met twee, speel dan alsof jij écht wil kopen en de andere persoon niet.